Bir gün bir adam, yağmurlu bir günde yolda yürürken camdan yapılmış küçük bir balerin bulmuş . Cam balerin çok güzelmiş ve sokak lambalarının ışıkları onu parıl parıl yapıyor, daha da güzelleştiriyormuş . Balerinin bu hali adamı adeta büyülemiş . Görebileceği en güzel cam balerine sahip olduğunu düşünmüş ve onu çok sevmiş .
İtinayla yerden kaldırdığı balerini avuçlarına almış ancak avuçlarını kapatamamış çünkü avuçlarını kapatırsa balerini kıracağını, kırılan balerinin cam parçalarının da ellerini kanatacağını biliyormuş . Bu sebepten de iki açık avucu arasında ıslanan balerinle yönelmiş evine dikkatlice ve yürümeye başlamış aceleci ancak yavaş adımlarla ...
Birkaç metre yürüyen adam balerine bakmaktan etrafına bakamadığından ve ‘’ona bir şey olur’’ korkusuyla gözlerini ondan ayırmadığından ötürü önündeki küçücük taşa takılmış ve hızla düşmüş . Açık avuçları arasından fırlayan paha biçemediği cam balerin, adamın biraz önündeki ıslak caddeye düşmüş ve paramparça olmuş .
İşte böyle bir şey ... Senin üzerinde o kadar çok titredim ve seni kırmaktan o kadar çok korktum ki gözüm hep üzerindeydi . Gerçek değerini biliyor ve seni kaybetmekten korkuyordum . Ama küçücük bir taşa takılıp düştüm işte !
Cam balerinim... Şimdi kırılmış parçalarını yerden tek tek toplamak için çabalıyorum ellerimin kanamasına aldırmadan . Yaralarım kabuk bağlayıp geçer ancak biliyorum ki kırılan bir şey eskisi kadar gerçek olmaz . Ben yine de seni sokak lambalarının altında ilk gördüğüm anki gibi parıl parıl olmanı istiyorum . Bir gün seni en parıl parıl halinle evime götürüp vitrinimin baş köşesine koyamayacak bile olsam , senin için de elimden gelenden fazlasını yapacağıma söz veriyorum ...
0 yorum:
Yorum Gönder